Eerste maand

Heey allemaal

Ondertussen ben ik alweer bijna een maand in Indonesie en heb ik er al twee dagen stage opzitten. Tijd voor een berichtje dus, helaas is er geen internet in de buurt dus als jullie dit lezen is het alweer een week verder waarschijnlijk.

Na een goede vlucht uit Nederland zijn we ruim een week op Java geweest. Toen we aankwamen in Jakarta had ik nog niet het gevoel in Indonesië te zijn, Jakarta is een grote, drukke vieze stad. Het viel echt een beetje tegen.
De treinreis een paar dagen later naar Midden Java maakte dat gelijk goed, we kwamen langs groene sawa’s, veel palmbomen, fruitbomen, bergachtig gebied.. heel mooi allemaal, meer zoals ik het me had voorgesteld.
Yogya was erg leuk, een gezellige plaats, leuke restaurantjes, borobudur bezocht enzo. Wel erg toeristisch allemaal, dat is even leuk maar niet voor lang. Per toeval hebben we een traditionele pasar ontdekt, dat was zo leuk! Echt een pasar voor de lokale bevolking, geen toerist te bekennen. Eten, kruiden, fruit, kookspullen, huishoudelijke spullen, teveel om in een keer te zien. Zoveel leuker dan al die toeristische batikkraampjes, en de mensen waren ook een stuk aardiger en helemaal niet opdringerig. Ze vonden het volgens mij hartstikke leuk dat er eens toeristen kwamen. Anna en ik wilde het liefst de hele tijd foto’s maken, zulke mooie karakteristieke mensen, het uitgestalde eten, de spullen, maar we vonden dat beide toch een beetje raar tegenover die mensen dus we hebben het (bijna) niet gedaan. Voordat we vertrokken naar surabaya zijn we nog even terug geweest, voor de sfeer, en om wat laatste dingetjes te kopen.
We zijn ook nog een dag naar Magelang geweest, een stadje vlakbij de vulkaan de Merapi. We hadden een lijstje met oude adressen, gekregen van de broer van oma, waar ze vroeger opgegroeid zijn. Daar zijn we langs geweest. Dat voelde erg fijn, maar ook wel een klein beetje verdrietig omdat oma er niet meer is terwijl wij deze reis eindelijk maken.

En nu dus Ambon, toch wel het hoofddoel van de reis. Toen we uit het vliegtuig stapten voelde het veel tropischer dan java. Die warme denken waar iedereen het altijd over heeft voelde ik toen ook, een beetje zoals de tropische tuin in Blijdorp. Gelukkig geen gedoe met paspoorten e.d. omdat mijn oom hoofd van een politieafdeling is, toch wel makkelijk, zeker hier. Heel anders dan in Nederland is een goede (hoge) functie erg belangrijk en handig als er dingen geregeld moeten worden. Diezelfde dag gelijk een kleine sight seeing gehad, Ambon is mooi! Mooie baaien, begroeide berghellingen, fruitbomen, bloeiende struiken.. prachtig!!
De eerste week hebben we bij familie geslapen in Talaga Raja (ambon stad). Familieleden leren kennen die ik nog nooit gezien had, leuk en gezellig! We hebben die week lekker de toerist uitgehangen en we zijn met een busje alle bezienswaardigheden zoals Natsepa, Waai e.d. langs geweest.

(even ter informatie voor mijn familie in nederland ;), we ontbijten afwisselend met o.a. lemper, lemang, ketan unti, pisang goreng, patata’s, ’s middags bij de thee casbi goreng, fruit e.d. en ’s avonds rijst met sayur, tempé, tahu, en ikan goreng, dat wordt wennen als ik weer thuis kom)

Na een week Ambon zijn we naar Naku gegaan, het dorp van mijn opa. Naku ligt best wel afgelegen in de bergen. De weg ernaartoe was al een belevenis op zich. De bergen zijn hier niet heel hoog (meter of 400 max ofzo? Kan niet heel goed schatten) maar het zijn er wel veel en de hellingen zijn erg steil en zijn begroeid. Als je hoogtevrees hebt is het soms even slikken denk ik, heb ik gelukkig niet zo veel last van. Ik zal nog wel vaak tussen Naku en Ambon heen en weer reizen. In naku geen internetverbinding of winkels e.d. alleen een kleine kiosk waar ze wat snoepjes, crackers e.d. verkopen.
Weer meer familie leren kennen, helaas zijn we alle 4 de eerste dagen goed ziek geweest! We dachten eerst aan voedselvergiftiging ofzo maar er bleken hier wel meer mensen ziek te zijn/worden dus waarschijnlijk een virusje. Nu weer allemaal beter.

Afgelopen maandag moest ik langskomen bij het hoofd van de gezondheidszorg, hij zou dan een brief maken waarmee ik in sep. stage kon gaan lopen op de puskesmas in kilang.
Maar toen ik daar was samen met mijn neef Michael vertelde die man doodleuk dat ik dezelfde dag nog zou beginnen. Hier in Indonesië kan je iemand met zo´n hoge functie niet tegenspreken, zeker niet als de brief al helemaal klaar is, dus ik zei maar ja en bleef glimlachen, maar ik vond het erg vervelend. Ik had gerekend op nog ruim een week vakantie met ons vieren en daarna rustig stage voorbereiden en zinnetjes leren e.d.
´s middags snel achterop de brommer terug naar Naku om in Kilang (liggen vlak bij elkaar) de brief af te geven. De volgende dag ben ik begonnen. Dat verliep heel anders dan in Nederland. Niks geen stagecontracten laten zien, geen begeleider, geen afspraken, geen planning. Toen ik over een planning begon keken ze me raar aan. Even wennen.. dacht dat ik me makkelijk zou kunnen aanpassen aan het feit dat alles hier pelan pelan gaat (erg op het gemakje) maar dat heeft toch wat meer tijd nodig denk ik!

Ik wilde maar een kort stukje schrijven, is toch nog best lang geworden. Een maand is eigenlijk te lang voor één berichtje. Morgen nog een dagje stage en dan weekend. Heb er al zin in, want het is best vermoeiend, een nieuwe stage, in het buitenland zijn, zoveel nieuwe indrukken, de taalbarrière. Maar dat komt vast allemaal goed als ik een beetje in een ritme zit en gewend ben e.d.
Geniet allemaal nog van de laatste weekjes vakantie in Nederland, hoorde dat het bij jullie ook lekker weer is geweest?

Liefs vanuit Ambon, Charlotte